Over naar waarbenjij.nu

Door problemen met de verbinding met blogger vanuit China, heb ik besloten toch maar (voor nu) te bloggen onder waarbenjij.nu. Deze site is zo goed als altijd bereikbaar vanuit hier. Tijdens de rest van de Chinareis ben ik dus aan het bloggen via: jjchina.waarbenjij.nu

Eerste basketbalwedstrijd

Gisteren onze eerste officiele wedstrijd gehad met het team. Onzettend veel publiek was afgekomen op de wedstrijd en ik kan zeggen de Chinezen waren snel. Ik meen me te herinneren dat we verloren hebben met 32-19. Toch hebben we echt niet slecht gespeeld. We waren redelijk ongeorganiseerd en hadden ook een paar 'mindere' spelers in ons midden, maar voor ons ging het vooral om de lol die we uit de wedstrijd haalden. De tegenpartij had een snelle rebound en schoten veel driepunters raak, maar uiteindelijk zag ik voor ons wel kansen. De volgende game (ja, we hebben er nog twee) is morgen om 17:00 uur! Effe duimen dat we wat beter georganiseerd gaan zijn, dan maken we echt nog wel kans.
Erg cool is dat onze groepsfoto al in kleur op het gebouw hangt.

Ik ga weer heb zo middagles,

zaijian

Na een week Taiyuan

Nu, zondag-avond, kan ik terugkijken op een mooie week in Taiyuan. Vandaag is een vrije dag en zijn we voor de tweede keer naar de stad gegaan. Ik heb een cool nieuw merk kleding ontdekt: Cool Max. Hier heb ik de eerste dag in de stad een t-shirt gekocht voor 45 yuan (zo'n 4,5 euro). Vandaag nog een trainingsjackje en een ander t-shirt. Naast shoppen hebben we de stad op ons in laten werken. Ontzettend druk, qua verkeer, qua geluid, qua eettentjes, qua winkels, qua reclame in Chinese karakters etc. Waar je ook kijkt, er gebeurt altijd wel iets. Eigenlijk vind ik alles hier tof, zelfs de negatieve dingen horen er gewoon bij: de vieze wc's, de smog, alles is hier zwart van de viezigheid (de witte Cool Max shirts zullen dan ook niet lang wit blijven ;-)).
Gisteren zijn we met zijn allen naar PingYao (the ancient city) gegaan. We hebben verschillende 'compounds' bezocht. Was gezellig, maar veel te toeristisch. Toch heb ik ook hier van de echte cultuur genoten: bij het nemen van een foto van een straatspelletje, werd ik uitgenodigd om iemands plaats in te nemen. Het bleek om Chinees schaken te gaan, maar ik begreep er uiteraard geen zak van. Na een kwartier proberen heb ik het maar opgegeven en vriendelijk bedankt voor de wijze les ;-). Ik heb er zelfs een sigaret aan over gehouden, want na het aanbod kon ik niet weigeren. Ik moest het natuurlijk ook gaan roken, maar dat wilde ik echt niet. Een tip van een omstander: steek hem achter je oor. Dat heb ik gedaan en dat werkte, ik kon weer vrolijk verder gaan spelen.
Maar voor dit leuke weekend heb ik natuurlijk ook hard moeten werken ;-). Onze eerste week Chinese les verliep grappig, vermoeiend en totaal anders dan je gewend bent vanuit Nederland. Alles wat we in de les doen is de 'teacher' continue nazeggen, elke toon, woord of zin 3x klassikaal herhalen. En dan moet ieder, een voor een, het zojuist opgezegde wederom opnieuw opzeggen. We leren geen karakters, maar vooral de 4 tonen. Alleen dit al, is ontzettend lastig. Toch na twee dagen gebruik je al iets uit de les, wat je met alleen een 'Wat en Hoe?' boekje nooit had gedaan. De zin 'wo lai zi he lan' (hier zonder de tonaties opgeschreven) helpt al veel als er tegen je wordt gesproken en je begrijpt er geen reet van (en dat gebeurt vaak, net als het eindeloze gestaar omdat je niet van hier komt :-)). De reactie is dan meestal aah, he lan... (Ik kom uit Nederland).
In de middag hebben we cultuurlessen, Tai Chi, geschiedenislessen en volgende week nog meer. Woensdagmiddag zijn we vrij. Alles bij elkaar een heel vol programma, met eigenlijk net iets te weinig vrije tijd. Het huiswerk doen voor de Chinese taal schiet er een beetje bij in. Gelukkig heb ik vanochtend nog wel wat geleerd. Ik wil het heel graag doen, dus ik ga er nog steeds voor.
Als laatste wil ik graag nog melden (heb ook een stukje geschreven voor de Code-X nieuwsbrief) dat ik nu in een officieel basketbal team zit. Met een geweldig uniform! Het basketbal heeft me goed gedaan, ik voel de adrenaline weer stromen! Wel nog oppassen voor mijn implantaat, ik moet eigenlijk nog een bitje zoeken. Mijn eerste blauwe oog is namelijk al binnen ;-), een paas die niet voor mij bedoeld was, kwam recht in mijn gezicht! De schade valt mee, maar basketbal is toch altijd nog een hardere sport dan je in eerste instantie zou verwachten. Nu twee keer getraind en volgende week waarschijnlijk een wedstrijd. Als we die wedstrijd winnen gaan we door naar de volgende ronde! Duim voor me :-)
Op naar de tweede week Taiyuan!

Internetverbinding...

Hoewel de internetverbinding in het internetcafe best okee is en ik wel in blogger.com kan inloggen, kan ik jj-china.blogspot.com dan weer niet bereiken. Ik kan dus niet echt zien wat ik doe. Ik hoop dat de postings wel doorkomen... Ergens vind ik het ook wel weer grappig. Wie weet is het morgen weer anders, of heb ik toch teveel over China op de site staan, zodat ik geblocked ben???? Who knows...
Na enige controle blijkt dat ik geen enkel domein met blogspot.com vanuit hier kan bereiken. Ook Hyves.nl is niet bereikbaar. Hotmail dan weer wel. Gelukkig ook mijn eigen domein, dus ik kan in elk geval bij mijn mailbox :-).

Eindelijk Internetverbinding

Mijn eerste bericht vanuit China. Ik zit nu in een Internetcafe waar de verbinding sneller is dan bij ons in het complex van de Shanxi University. Daar heb ik de afgelopen dagen al 3 maal geprobeerd blogger.com te bereiken, maar het lukte niet. Nu zit ik achter de Chinees-talige blogger, waardoor ik alleen maar Chinese karakters zie. Ik hoop dan ook de juiste knoppen aan te klikken ;-)
De eerste dag in Beijing verliep goed, het was al best mooi weer, maar de wind was extreem koud. We kwamen aan in de vroege ochtend rond 9:00 uur Chinese tijd. We zijn daarna met een prive reisbus naar de Verboden Stad gebracht. Daar hebben we bijna de hele dag doorgebracht. Voor The Palace Museum werden we belaagd door verkopers van het Rode Mao boekje en Mao horloges en ook nog vliegers. We werden meerder malen gevraagd te poseren met wildvreemde Chinezen, maar het was erg lachen. Eerst durven ze het niet te vragen, maar we besloten een aantal een plezier te doen, door ze te wenken dat het okee was. Geweldig om de blijdschap te zien, dat ze met een Nederlander op de foto mogen.
In de avond hebben we in een leuk Chinees restaurantje gegeten, en daar heb ik mijn eerste Peking-eend geproefd. Helaas heb ik die avond ook de eerste ervaring gehad met de vieze wc's, maar zoals alles went dit ook. De deur hier kon in elk geval nog op slot ;-)
Onzettend moe van de jetlag konden we pas om 21:30 in de avond met de nachttrein naar Taiyuan. We sliepen met drie bedden boven elkaar en met zijn 6-en tussen twee schotten in. Op dat moment niet echt iets waar je naar verlangt, maar al met al eigenlijk best wel een toffe ervaring (achteraf gezien ;-))
Om 7.30 dan eindelijk de 'arrival' in Taiyuan, waar het echt verschrikkelijk koud was in de vroege ochtend. Op naar de University!